Ο νόμος της Πάλης

Οτιδήποτε εντός του κόσμου, υπόκειται στους θεμελιώδεις νόμους του: Της Γέννησης, της Εξέλιξης και της Φθοράς. Ο άνθρωπος ως αναπόσπαστο μέρος του δεν ήταν δυνατό να εξαιρείται από αυτή την κοσμική τάξη. Ωστόσο, κανένας από τους προαναφερόμενους νόμους δεν θα μπορούσε να ισχύσει αν δεν τους συνέδεε ένας ακόμη θεμελιώδης και καθοριστικός νόμος, ο οποίος επηρεάζει τα πάντα: Ο νόμος της Πάλης. 

Από τους αρχαίους χρόνους, ο άνθρωπος προσπαθούσε να αναζητήσει την αλήθεια των πραγμάτων γύρω από την ζωή και τον κόσμο. Θρησκευτικά δόγματα, κοσμοθεωρίες, φιλοσοφίες, όλα δημιουργήθηκαν από αυτό το απωθημένο. Ένα μεθοδολογικό λάθος στο οποίο υπέπεσαν πολλοί, ήταν ότι προσπάθησαν να εξηγήσουν τον κόσμο μέσα από το ανθρώπινο πρίσμα, αγνοώντας ότι οι νόμοι που διέπουν τον κόσμο προϋπάρχουν του ανθρώπινου είδους και δεν εξαρτώνται από αυτό. Γι’ αυτό έως και σήμερα υπάρχει ένας νόμος, ο οποίος όταν εφαρμόζεται στο ανθρώπινο είδος, το αποδίδουμε σε δικά μας σφάλματα. Ο νόμος της Πάλης αν και είναι θεμελιώδης, ο οποίος υπάρχει σε κάθε έκφανση της ζωής, οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αποτελεί ανθρώπινο ελάττωμα το οποίο μπορεί να μειωθεί ή και να εξαλειφθεί μέσω της σωστής διαπαιδαγώγησης. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Είναι ένας ακατάβλητος νόμος με καθολική ισχύ πάνω στα έμβια όντα, τα στοιχεία της φύσης έως και τα πλανητικά συστήματα. Είναι ο κινητήριος μοχλός της ίδιας της Δημιουργίας. Πρόκειται για μία πραγματικότητα, την οποία όσο καθυστερούμε να την αποδεχτούμε τόσο περισσότερο θα στρεφόμαστε σε πρότυπα ζωής που οδηγούν σε αδιέξοδα, ακριβώς γιατί αντίκεινται σε φυσικούς νόμους. Ο άνθρωπος πριν επιχειρήσει να αλλάξει τον κόσμο (όπως υποστήριζε διθυραμβικώς και βλακωδώς ο Μαρξ), πρέπει πρώτα να τον κατανοήσει (όπως επιχείρησαν οι φιλόσοφοι). Ίσως στο μέλλον, διλήμματα όπως το σημερινό περί της αέναης πάλης ή της παγκόσμιας ειρήνης να ακούγονται τόσο γελοία όπως ακούγεται σ’ εμάς τους σημερινούς το δίλημμα της επίπεδης ή σφαιρικής γης. Η κατανόηση της λειτουργίας της φύσης στην οποία ανήκουμε και η αποδοχή γεγονότων, όσο σκληρά κι αν είναι για τις σύγχρονες πάγιες αντιλήψεις μας σχετικά με τη ζωή, θα μας έδινε το έναυσμα να αναπτυχθούμε προς το καλύτερο.

Ο νόμος της Πάλης υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ακόμη και μετά την εξαφάνισή μας. Είναι αυτός που κινεί τα πάντα στον κόσμο, αυτός που συνδέει αρμονικά τους προαναφερθέντες θεμελιώδεις νόμους της Γέννησης, της Εξέλιξης και της Φθοράς. Είτε πρόκειται περί σύγκρουσης όπου επικρατεί ο ισχυρότερος, είτε πρόκειται περί σύγκρουσης στοιχείων όπου δημιουργείται κάτι νέο. Το αδύναμο δεν έχει θέση στη φύση, γιατί αν επικρατούσαν τα αδύναμα δεν θα υπήρχε η Ζωή. Χωρίς αυτόν, με λίγα λόγια δεν θα υπήρχαν οι νόμοι της Γέννησης, της Εξέλιξης και της Φθοράς, αλλά μόνον ο νόμος της Στασιμότητας. Τα πάντα στη φύση, στο ζωικό βασίλειο, είναι μία αιώνια σύγκρουση, μία ακατάπαυστη πάλη για επικράτηση. Ο πολιτισμός μας είναι αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης. Γιατί; Κάποιοι αναφέρονται σε συμφέροντα, στην εξουσία κ.ά. όμως δεν είναι αυτά τα πραγματικά κίνητρα. Το βαθύτερο κίνητρο είναι ο νόμος που μας καθορίζει όλους. Διότι μέσω της σύγκρουσης επιτυγχάνεται η αλλαγή. Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά πόσες φορές αντικρίσαμε την εκδήλωση της σκληρότητας στη φύση; Κι αν θεωρούμε ότι εμείς απέχουμε πλέον από τέτοιες βίαιες εκδηλώσεις, τότε θα σας θυμίσω τους πολέμους που διεξάγουμε, τις κοινωνικές συγκρούσεις, τον ανταγωνισμό ή τον υγιή συναγωνισμό μεταξύ των ανθρώπων, τις οπαδικές και μη οδομαχίες για να διαπιστώσετε ότι αυτός ο νόμος δεν επηρεάζεται από την εξέλιξή μας, η οποία είναι αποτέλεσμα συγκρούσεων. Ακόμη και μετά την εξάλειψη του ανθρώπινου είδους αυτός ο νόμος θα εξακολουθεί να ισχύει στον υπόλοιπο κόσμο.

Η αρνητική αντίληψη της Πάλης πηγάζει από την φρικαλεότητα των πολέμων και τα παγκοσμίως υποβαλλόμενα πρότυπα περί ειρήνης. Το φαινόμενο περιορίζεται και ερμηνεύεται στα καθ’ ημάς και κυρίως στην ένοπλη σύγκρουση. Με βάση αυτό το σκεπτικό, η επίτευξη της ειρήνης θαρρούν πολλοί ότι θα πραγματοποιηθεί με την οριστική παύση των ένοπλων συγκρούσεων. Ωστόσο, η σύγκρουση στις ανθρώπινες κοινωνίες εκδηλώνεται με παντοίους τρόπους και ακόμη κι αν επιβαλλόταν παγκόσμια ειρήνη, ακόμη κι αν καταργούνταν οι στρατοί και καταστρέφονταν τα οπλοστάσια όλων των χωρών, πάλι δεν θα σταματούσαν οι συγκρούσεις. Οι κοινωνικές αναταραχές θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν, ο ανταγωνισμός επίσης, ενώ δεν θα περνούσε πολύς καιρός πριν δημιουργηθούν ξανά τα πρώτα χειροποίητα όπλα για την επικράτηση των αντίπαλων πλευρών. Αιώνια και παγκόσμια ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί στη φύση δεν υπάρχει κι εμείς ως μέρος της φύσης υπακούμε στους ίδιους νόμους.

Ο σημερινός ειρηνικός άνθρωπος χωρίς να το συνειδητοποιεί, ουσιαστικά είναι εχθρός της φύσης, της αλλαγής και της εξέλιξης. Γι’ αυτό στη σύγχρονη εποχή ο επικρατών τύπος ανθρώπου, είναι ο καταναλωτικός και όχι ο δημιουργικός. Το τέλος της Ιστορίας που ευαγγελίζονταν οι εκφραστές των σύγχρονων ιδεολογιών, ακριβώς σ’ αυτό τον τύπο ανθρώπου απέβλεπαν. 

Δεν προσπαθώ να προωθήσω τη βία ή να δικαιολογήσω διάφορες βίαιες πράξεις. Κατά τη γνώμη μου, πολεμοχαρείς αντιλήψεις αποτελούν βαρβαρικό χαρακτηριστικό, διότι δεν αρμόζουν σε λαό που πέρασε στο στάδιο της ωριμότητάς του. Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος οφείλει να αποδεχτεί την αναπόφευκτη μοίρα του. Συνειδητοποιημένος δεν είναι αυτός που επιζητεί ή αποφεύγει την σύγκρουση, αλλά αυτός που είναι προετοιμασμένος να την αντιμετωπίσει. Ο ετοιμοπόλεμος άνθρωπος διαφέρει εξίσου από τον πολεμοχαρή και τον ειρηνικό. Ο μεν (πολεμοχαρής) συγκρούεται με απώτερο σκοπό την στυγνή λεηλασία (βαρβαρισμός) και ο δε (ειρηνικός) αρνείται την μαχητική φύση του, εγκαταλείπει (δειλία, ξεπεσμός, φθορά). Απεναντίας, ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος δεν επιδιώκει την σύγκρουση, αλλά είναι προετοιμασμένος να την αντιμετωπίσει θαρραλέα. 

- Ακόμη και εν καιρώ ειρήνης, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για πόλεμο – Αριστοτέλης

- Πόλεμος Πατήρ Πάντων – Ηράκλειτος

Πηγή: Δίκτυο Ιδεών & Αναλύσεων